امید زندگی در ایران، دو سال از میانگین جهانی بالاتر است.

در طول تاریخ، امید زندگی به عنوان یک معیار مهم برای نشان دادن سلامت و کیفیت زندگی جامعه شناخته شده است. امید زندگی (Life Expectancy) در بدو تولد معرف متوسط سال‌هایی است که یک نوزاد به دنیا آمده عمر خواهد کرد. در اوایل قرن بیستم، میانگین امید زندگی یک نوزاد تنها 32 سال بود. اما تا سال 2021، این آمار به بیش از دو برابر افزایش یافت و به 71 سال رسید. در ایران، میانگین امید زندگی از سال 1950 که 32 سال بود، به 73 سال در سال 2021 رسیده است.

افزایش در میانگین امید زندگی نه تنها به کاهش مرگ و میر کودکان بلکه به بهبود شرایط سلامت در تمام گروه‌های سنی نیز برمی‌گردد. امروزه، احتمال مرگ نوزادان، کودکان، بزرگسالان و حتی سالمندان نسبت به گذشته کاهش یافته و مرگ به طور کلی با تأخیر همراه است.

افزایش امید زندگی با پیشرفت‌های حوزه پزشکی، بهداشت عمومی، و استانداردهای زندگی شامل توسعه در تغذیه، بهداشت عمومی، بهبود در دسترسی به آب سالم، پیشرفت در مراقبت‌های بهداشتی نوزادان، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، واکسن‌ها، و تکنولوژی‌های پزشکی مختلف رخ داده است.

در اوایل قرن نوزدهم، هیچ منطقه‌ای با امید زندگی بیشتر از 40 سال وجود نداشت. اما اکنون، به لطف پیشرفت‌های علمی و پزشکی، میانگین امید زندگی به طور قابل توجهی در سراسر جهان افزایش یافته است. این پیشرفت‌ها به دلیل توسعه در حوزه بهداشت عمومی، رشد و ترقی در شرایط زندگی، رشد اقتصادی، و مبارزه با فقر و بیماری‌هاست. بنابراین، امید زندگی نه تنها نمایانگر پیشرفت در حوزه سلامت جامعه را نشان می‌دهد، بلکه نتیجه تلاش‌ها و پیشرفت‌های متعدد در زمینه‌های مختلف از جمله پزشکی، بهداشت، و توسعه اجتماعی و اقتصادی است./ Our World In Data