برای تقویت خومراقبتی، باید نگرش خوش بینانه ایجاد کرد

خوش بینی یک عامل حیاتی در زندگی با هر بیماری مزمن بوده و برای مراقبت از دیابت نیز ضروری است.

به گزارش دیاپرس، خوش بینی احساسی است که به شما یک سوگیری مثبت نسبت به خود، دیگران و آینده تان می دهد. فردی که نیاز به رفتارهای مراقبتی از دیابت داشته باشد، داشتن نگرش خوش بینانه نسبت به این مراقبت، تمایل او را برای اقدام، با این انتظار که کاری که انجام می دهد کمک کننده و موثر است، افزایش می دهد. اگر یک دیدگاه خوش بینانه اتخاذ کنید، حتی در لحظات چالش برانگیز دیابت، احتمال بیشتری وجود دارد که باور کنید که همه چیز درست خواهد شد. همین نفس کوچک خوش بینی و امید می تواند ناراحتی را کاهش دهد.

متأسفانه، مراقبت از دیابت اغلب مغز و افکار را به سمت سوگیری منفی می کشاند. مغز انسان از دو جنبه میتواند شروع به پرحرفی کند که یکی جنبه شاد و مثبت و دیگری جنبه منفی و مبتنی بر ترس است. دیابت اغلب مربوط به مدیریت قند خون بسیار بالا، ترس از عوارض آینده و عدم اطمینان در این مورد مورد میباشد که آیا یک دوز انسولین می تواند کارساز باشد یا خیر. مغز انسان اینها را به عنوان تهدید تلقی می کند و سوگیری منفی را چند برابر بیشتر فعال می شود.

ذهنیت منفی تشکیل می شود که از ما محافظت کند. ذهنیت منفی به ما می گوید که یک موقعیت چقدر سخت و ترسناک است تا به آن توجه کنیم. در مورد دیابت هم ذهن سطح آن را به عنوان یک تهدید بالقوه شناسایی می کند. به عنوان مثال، وقتی قند خون 14.0 میلی مول در لیتر را می بینیم، ذهن به ما می گوید: “این خیلی بالاست” یا “چرا این اتفاق افتاد؟” که اینطوری بیشتر دچار احساس اضطراب و نگرانی خواهید شد. این رفتار ذهن برای شناسایی تهدید و متمرکز کردن توجه کامل ما به آن انجام می شودتا به آن واکنش دهیم و از خود محافظت کنیم. اما اگر این افکار منفی میتواند به صورت نابجا و با حساسیت غیر واقعی به شکل بسیار شدیدی فعال شود و استرس و نگرانی روزانه ایجاد کند.

چهار قدم برای ایجاد خوش بینی

اولین قدم در ایجاد خوش بینی این است که افکار منفی در مورد دیابت ذهن شمارا درگیر کرده را شناسایی کنید. افکاری مانند “این کار نمی کند، چرا من؟، اگر دچار عوارض شدم چه؟”. واضح بگوییم: ما در حال ارزیابی درست یا غلط بودن افکار نیستیم. مسئله این است که آیا افکار برای داشتن یک زندگی رضایت بخش مفید هستند؟ به زبان ساده، آیا این فکر نتیجه مفید و سازنده ای را به همراه دارد که می تواند به هدف شما برای داشتن یک زندگی کامل و سالم کمک کند؟. با آگاهی از ذهنیت های منفی مغز ، می توانید مکث کنید و قلاب ذهن را از آنها جدا کنید. این تقصیر شما نیست، مغز شما در تلاش است از شما در برابر خطراتی که نمی توانید کنترل کنید محافظت کند.

مرحله دوم در ایجاد خوش‌بینی، رها کردن وضعیت استرس‌زای ذهنی ما نسبت به دیابت است. از آنجایی که دیابت یک بیماری طاقت فرسا با احتمال ایجاد خطر عوارض در آینده است، پس استرس به دنبال آن پیدا می شود. برای رها کردن یا کاهش نجوای منفی درونی، یک استراتژی ساده به نام “رها کردن” را تمرین می کنیم.

استراتژی رها کردن

در حالی که نشسته اید، چشمان خود را ببندید یا چشمان خود را پایین بیاورید. بگذارید صندلی شما را نگه دارد و اجازه دهید شانه هایتان شل شده و پایین بیاید.

به دم و بازدم خود تمرکز کنید. شما نیازی به انجام کاری ندارید.

توجه خود را بر افکار منفی، احساسات و تنش های بدنی مرتبط با نگرانی دیابت خود متمرکز کنید.

حالا یک عبارت سه کلمه ای را بارها و بارها در ذهن خود بگویید.

اولین کلمه نام کوچک شما است و دو کلمه بعدی “رها باش” هستند. آن را بارها و بارها در ذهن خود تکرار کنید.

حالا این تمرین را به مدت 120 ثانیه انجام دهید.

همین حالا آن را امتحان کنید. در پایان استراتژی، بیشتر افراد می گویند ذهنشان آرام‌تر شده است. در این حالت رهاایی ایجاد شده این فرصت را دارید که فکری تازه یا نگرش متفاوتی داشته باشید.

مرحله سوم شامل بازگشت به مشکل و پرسیدن یکی از سوالات زیر و ثبت پاسخ های خود است:

چگونه می توانم آن را حل کنم؟

اگر امیدوار یا خوشبین بودم، چگونه با خودم در مورد شرایط صحبت می کردم؟

راه مفیدتر برای نگاه کردن به وضعیت چیست؟

مرحله چهارم این است که پاسخی را انتخاب کنید که مفیدترین است و فکر یا دیدگاه جدیدی را که در آن حالت رهای به وجود آمده است را تکرار کنید.

ترکیبی از آگاهی، رها بودن و یک فکر جدید، یک انتخاب جدید یا یک روش جدید آغازی است برای اینکه دیابت خود را به شکلی خوشبینانه تر ببینید.

یک فکر جدید ممکن است این باشد: “من می توانم دیابت را حل کنم.” مهم نیست چرا این اتفاق می افتد، سه واحد انسولین کمک خواهد کرد. یا “فقط انجامش بده.” بیان این بینش را در لحظه با خودتان تمرین کنید. / جامعه مراقبت از دیابت