عوامل اجتماعی-اقتصادی خطر نارسایی قلبی در بیماران دیابتی را پیش بینی می کنند

یک مطالعه پیشگامانه از “دانشگاه کیس وسترن رزرو” تأثیر عوامل اجتماعی-اقتصادی را بر خطر نارسایی قلبی در بیماران دیابتی روشن می کند. با استفاده از یک مدل پرکاربرد به نام امتیاز WATCH-DM، محققان قصد داشتند خطر نارسایی قلبی در بیماران دیابتی را طی پنج سال پیش‌بینی کنند. با این حال، با تشخیص تأثیر عوامل تعیین‌کننده اجتماعی مانند مسکن، غذا و محله بر سلامت، آنها شاخص محرومیت اجتماعی (SDI) را برای اصلاح مدل پیش‌بینی معرفی کردند.

به گزارش دیاپرس، شاخص محرومیت اجتماعی که توسط مرکز رابرت گراهام توسعه یافته است، سطح آسیب را در مناطق خاص بر اساس عواملی مانند در دسترس بودن غذا، شرایط مسکن و منابع جامعه اندازه گیری می کند. تحقیقات قبلی ارتباط مستقیمی بین این شاخص و نابرابری های سلامت در جوامع نشان داده است. با ادغام SDI در مدل پیش بینی خطر، محققان پیشرفت قابل توجهی در توانایی مدل برای پیش بینی خطر نارسایی قلبی پیدا کردند.

این مطالعه که شامل حدود 1 میلیون آمریکایی مبتلا به دیابت نوع 2 بود، تفاوت های فاحشی را در خطر نارسایی قلبی بر اساس عوامل اجتماعی-اقتصادی نشان داد. نرخ بستری شدن در بیمارستان از 3 درصد در افراد با کمترین محرومیت اجتماعی تا 11 درصد در محروم ترین افراد متغیر بود. افزودن SDI به مدل پیش‌بینی خطر، بسته به مشخصات بالینی بیمار، به طور بالقوه می‌تواند احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در طی پنج سال را دو برابر کند.

محقق اصلی Salil Deo، دانشیار دانشکده پزشکی Case Western Reserve، بر اهمیت گنجاندن عوامل تعیین‌کننده اجتماعی در الگوریتم‌های پیش‌بینی خطر بالینی آینده تأکید می‌کند. او خاطرنشان می کند که این ادغام دقت را بهبود می بخشد و در نهایت با افزایش نتایج سلامتی بیماران به نفع آنهاست. یافته‌های این مطالعه نیاز به رویکردی جامع در مراقبت از بیمار را برجسته می‌کند و از ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی می‌خواهد که عوامل اجتماعی-اقتصادی را در نظر بگیرند و به آنها بپردازند تا از نتایج سلامت عادلانه برای همه اطمینان حاصل کنند. /medicalxpress