انگ چگونه بر بیماران مبتلا به اضافه وزن، چاقی یا دیابت تأثیر می گذارد؟

تحقیقات نشان داده است که انگ عواقب جسمی و روانی دارد. دکتر Rebecca L. Pearl به این موضوع می پردازد که چگونه انگ در محیط های مراقبت های بهداشتی بر سلامت و کیفیت زندگی افراد دارای اضافه وزن، چاقی یا دیابت تأثیر می گذارد و چگونه متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند از انگ در تعامل خود با بیماران جلوگیری کنند و آن را کاهش دهند.

انگ چیست و منابع اصلی انگ برای افراد دارای اضافه وزن، چاقی یا دیابت چیست؟

به گزارش دیاپرس، وقتی در مورد انگ صحبت می کنیم، در مورد نگرش ها و کلیشه های منفی موجود درباره ویژگی های خاصی که در فرد وجود دارد صحبت می کنیم. همچنین انگ می تواند بر تبعیض یا رفتار ناعادلانه موثر باشد. در زمینه وزن و دیابت، انگ اغلب شامل فرضیات منفی و نادرست است که افراد تنبل هستند، خودکنترلی ندارند، به سلامتی خود اهمیت نمی دهند و خودشان بخاطر وزن یا دیابت خود مقصر هستند.

انگ در سطوح مختلف رخ می دهد. در سطح اجتماعی، پیام‌هایی که در اخبار در مورد وزن و دیابت وجود دارد، اغلب این بیماری‌ها را به عنوان مسائلی که افراد مسئول ایجاد آن هستند، معرفی و توصیف می‌کنند. سیاست هایی که افراد را در برابر وقوع تبعیض ناشی از وزن محافظت می کند وجود ندارد.

انگ را می توان به صورت بین فردی به عنوان نظرات انتقادی، مسخره کردن، یا قلدری کردن دانست که از منابعی مانند اعضای خانواده، همسالان یا دوستان، همکاران یا کارفرمایان، مربیان یا حتی افراد غریبه و در محیط هایی مانند حمل و نقل عمومی، رستوران ها یا فروشگاه های لباس اتفاق می افتد.

افراد همچنین ممکن است وزن یا انگ دیابت را در مراکز مراقبت های بهداشتی تجربه کنند. به عنوان مثال، ممکن است به بیماران گفته شود که برای واجد شرایط بودن برای یک فرایند خاص، باید مقادیر غیرواقعی و اغلب دلخواه خود را از وزن خود کم کنند. آنها اغلب برای درمان مناسب مورد حمایت یا ارجاع قرار نمی گیرند. درمان های کنترل وزن اغلب تحت پوشش بیمه نیستند. این عدم پوشش بیمه ممکن است تا حدی ناشی از انگ و تعصب و این باور باشد که افراد باید بتوانند به تنهایی وزن خود را کاهش دهند.

انگ چگونه بر افراد مبتلا به دیابت که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند تأثیر می گذارد؟

ما می دانیم که بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 میزان بالایی از انگ وزن را گزارش می کنند و انگ دیابت اغلب متوجه بزرگسالان در جثه بزرگتر است.

انگ درونی دیابت با افسردگی و اضطراب بیشتر، مشارکت اجتماعی کمتر، پریشانی بیشتر مرتبط با دیابت و اختلال در مدیریت دیابت و رفتارهای خودمراقبتی همراه است. تحقیقات نشان داده است که انگ دیابت با A1C بالاتر نیز مرتبط است. علاوه بر این، انگ می‌تواند بر عدم افشای دیابت و عوارض مرتبط با آن برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، خانواده‌ها و کارفرمایان تأثیر بگذارد.

تحقیقات در مورد انگ دیابت نسبتا جدیدتر از تحقیقات در مورد انگ وزن است، اما ما از دهه ها تحقیق می دانیم که انگ وزن اثرات قابل توجهی بر سلامت روحی و جسمی، استفاده از مراقبت های بهداشتی و کیفیت کلی زندگی دارد.

تجربه انگ وزن در میان افراد مبتلا به دیابت و اضافه وزن یا چاقی چقدر شایع است؟

تحقیقات کمی در مورد همپوشانی دیابت و انگ وزن وجود دارد. در مطالعه‌ای که روی بیش از 1000 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد، نیمی از آنها تجربه‌های انگ وزن مانند طعنه زدن، تبعیض یا سایر رفتارهای ناعادلانه را به دلیل وزن خود گزارش کردند، و تا 60 درصد از شرکت‌کنندگان گزارش کردند که در مراقبت‌های بهداشتی انگ وزن را تجربه کرده‌اند. در مورد انگ وزن در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 و در مورد شیوع و تأثیرات انگ وزن در بین کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت اطلاعات کمتری وجود دارد.

آیا افراد مبتلا به دیابت انواع دیگری از انگ را تجربه می کنند؟

بیشتر تحقیقات در مورد تعامل و برهمکنش انگ وزن با انگ دیابت بر بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 متمرکز شده است. با این حال، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 نیز گزارش می دهند که انگ را تجربه می کنند و اغلب به دلیل نداشتن خود مدیریتی در مورد دیابت خود سرزنش می شوند. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نیز به دلیل استفاده از سوزن ها یا وسایل، مورد فرضیات منفی قرار می گیرند.

سایر ویژگی‌ها مانند نژاد، قومیت، جنسیت، گرایش جنسی یا ناتوانی ممکن است بر نحوه نگرش یا درمان افراد مبتلا به دیابت و اضافه وزن یا چاقی توسط دیگران تأثیر بگذارد.

چه زمانی متخصصان مراقبت های بهداشتی باید افراد را از نظر ننگ غربالگری کنند و از چه ابزارهایی باید استفاده کنند؟

سازمان ها و متخصصان مراقبت های بهداشتی بیشتری در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه می توانند انگ را در غربالگری خود به عنوان بخشی از مراقبت های استاندارد بگنجانند. انگ تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران دارد و می تواند بر رفتارهای سلامتی و استفاده آنها از مراقبت های بهداشتی تأثیر بگذارد.

متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند از سؤالات ساده برای غربالگری انگ استفاده کنند، مانند: “آیا دیابت یا وزن شما بر طرز فکر و احساس شما در مورد خود تأثیر می گذارد؟” یا “آیا تا به حال به دلیل دیابت یا وزن خود (از جمله در بخش مراقبت های بهداشتی) احساس می کنید مورد قضاوت یا بدرفتاری دیگران قرار می گیرید؟” این سؤالات می تواند به شروع گفتگو با بیماران در مورد تأثیر دیابت یا وزن آنها بر آنها کمک کند.

چگونه متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند انگی را که بیماران در طول ویزیت های مراقبت های بهداشتی تجربه می کنند کاهش دهند؟

به یاد داشته باشید که مشکلات ساختاری در جامعه ما وجود دارد که مردم را از دسترسی به غذاهای سالم یا مراقبت های بهداشتی مورد نیاز باز می دارد. این مشکلات ساختاری همچنین افراد را از درگیر شدن در رفتارهای ارتقا دهنده سلامت باز می دارد. سایر عوامل استرس زا در زندگی افراد به طور مشابه بر رفتارهای آنها تأثیر می گذارد.

از فرضیات در مورد بیماران فقط بر اساس وزن آنها، A1C یا سایر معیارهای سلامتی خودداری کنید. هنگام صحبت با بیماران در مورد خود و رفتارهای سلامتی آنها از سؤالات باز استفاده کنید و با کنجکاوی سؤال کنید، نه با سرزنش یا قضاوت. توصیه به خوردن کمتر و حرکت بیشتر، بدون ارائه هیچ گونه حمایتی، چندان مفید نیست. برای ایجاد اهداف واقع بینانه و ارائه راهبردهایی برای دستیابی به آن اهداف، با بیمار همکاری کنید.

از بیماران برای وزن کردن آنها اجازه بگیرید. تحقیقات نشان می دهند که عدم تمایل به وزن کردن یک دلیل بسیار رایج است که بیماران از مراجعه به پزشک اجتناب می کنند.

از بیماران بپرسید که هنگام صحبت در مورد وزن از چه عباراتی راحت تر استفاده می کنند. به عنوان مثال، شاخص توده بدن یا BMI چیزی است که بسیار رایج است اما اغلب روش مفیدی نیست. با بیماران در مورد معنای BMI صحبت کنید که چرا ممکن است از BMI استفاده کنید یا نکنید، و چرا BMI معیار کاملی برای سلامت آنها نیست. در صورت امکان از معیارهای مختلف سلامتی و در صورت ترجیح بیماران از اصطلاحات مختلف برای بحث در مورد وزن استفاده کنید.

اطمینان حاصل کنید که فضای اداری فضایی فراگیر و امن است. دارای ترازو با ظرفیت بالا؛ صندلی های پهن؛ و کاف‌ها، روپوش‌ها و میزهای فشار خون با اندازه مناسب تا بیماران از لحظه ورود به مطب احساس ناراحتی نکنند.

از عباراتی مانند «چاقی مرضی» در نمودار بیماران و هنگام صحبت با بیماران خودداری کنید. “چاقی طبقه سه” به عنوان یک تشخیصی که کمتر انگ تلقی می شود هست، یا به سادگی از اصطلاحات خنثی تر مانند “وزن” استفاده می شود. به جای عباراتی مانند «کنترل قند خون» از عباراتی مانند «گلوکز بالا/پایین» یا «مدیریت گلوکز در محدوده هدف خود» استفاده کنید. “کنترل” می تواند نشان دهد که اگر سطح گلوکز در محدوده هدف نباشد، بیماران به اندازه کافی برای کنترل تعداد آنها تلاش نمی کنند و در نتیجه مقصر هستند.

کدام مداخلات برای کمک به بیماران در مدیریت انگ توصیه می شود؟

متخصصان مراقبت های بهداشتی ممکن است منابعی مانند مشاوره یا گروه های حمایت همتایان را توصیه کنند. این مداخلات می تواند به بیماران کمک کند تا با انگ درونی کنار بیایند. مشارکت در گروه های حمایتی نیز می تواند به بیماران کمک کند تا برای مبارزه با انگ قدرت احساس کنند.

من می خواهم تأکید کنم که برای پیشرفت واقعی در از بین بردن انگ، ما به مداخلات ساختاری نیاز داریم تا نحوه نگرش و درمان افراد مبتلا به دیابت و افراد با وزن بدن بالاتر را در جامعه و در سیستم مراقبت های بهداشتی تغییر دهیم./ موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK)